اشتغال در بخش اورژانس و خطر ناشی از آسیب سر سوزن در بین پرستاران بیمارستان های شهر قزوین: یک کوهورت تاریخی

زمینه و هدف: کار پرستاری در بخشهای اورژانس علاوه بر سختی طاقت فرسا و فشار کاری زیاد، همراه با افزایش خطر در برخی آسیبهای شغلی است. از مهمترین این آسیبها، صدمات ناشی از فرو رفتن سوزن می باشد. میزان بروز این آسیب در بخشهای مختلف بیمارستانی، متفاوت است. هدف از این مطالعه تعیین خطر بروز آسیب ناشی از سوزن در پرستاران بخشهای اورژانس در مقایسه با سایر بخشها در بیمارستانهای شهر قزوین در سال 1389 می باشد.   روش بررسی : این مطالعه به روش کوهورت تاریخی، بر روی پرستاران شاغل در بیمارستانهای شهر قزوین انجام شد. جامعه آماری شامل کادر پرستاری مسئول مراقبت بیماران بود. 52 نفر از پرستاران بخشهای اورژانس و 258 نفر از پرستاران سایر بخشهای همان بیمارستانها (گروه شاهد) مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده­ها پرسشنامه خودایفا بود. جهت تعیین اعتبار ابزار از روش اعتبار محتوی و برای تعیین اعتماد آن از روش آزمون مجدد استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss ویرایش 16 و آزمونهای آماری independent t test ، mann-whitney ، chi-square ، fisher exact test و logistic regression در سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها : خطر بروز آسیب سوزن در بخشهای اورژانس سه برابر بیشتر از سایر بخشها بود (01/0 p< ) . میانگین تعداد تخت در بخشهای اورژانس 7/6 ± 2/24 و در سایر بخشها 7/10 ± 1/18 بود (03/0= p ) . این درحالی است که میانگین تعداد پرستار در نوبتهای مختلف در بخشهای اورژانس کمتر از سایر بخشها بود و تفاوت در خصوص نوبت عصر معنی دار بود (05/0 p < ) . با این همه بر اساس نتایج logistic regression ، کار در بخش اورژانس همچنان یک عامل خطر مستقل برای بروز بیشتر آسیب سرسوزن بود (05/0 p < ) .   نتیجه گیری : خطر بروز آسیب سوزن در پرستاران بخشهای اورژانس به طور قابل توجهی بالاتر از سایر بخشهاست . به نظر می رسد تعداد بیشتر تخت به ازای هر پرستار یکی از عوامل مؤثر در این افزایش خطر باشد. پیشنهاد می شود با افزایش تعداد پرستاران در بخشهای اورژانس به ویژه در نوبتهای عصر، احتمال بروز این آسیب خطرناک را کاهش داد.